لوله‌های ساخته شده از مواد پلیمری، کاربردهای گسترده‌ای در محدوده‌ی تاسیسات، لوله‌کشی خانگی، ساختمان‌سازی و سیستم‌های دفع فاضلاب دارند. این نوع لوله‌ها به علت موادی که در ساختشان به کار رفته است، دارای خواص فیزیکی و شیمیایی متنوعی هستند.
با وجود مقاومت بالا در مقابل عوامل خورنده مانند اسیدها، بازها و گازهای سوزاننده، این لوله‌ها به جانشینی مؤثر برای لوله‌های فلزی بدل شده‌اند.
خصوصیات لوله‌های پلیمری به تأثیرپذیری‌شان از حرارت بستگی دارد و از این رو، این لوله‌ها را می‌توان به دو دسته‌ی کلی ترموپلاستیک‌ها، که به آن‌ها پلاستیک‌های حرارتی یا گرمانرم نیز گفته می‌شود و ترموست‌ها که به عنوان لوله‌های گرماسخت شناخته می‌شوند و در برابر حرارت ذوب نخواهند شد، تقسیم‌بندی کرد.
نیترات سلولز نخستین پلیمری بود که به بازار عرضه گردید و در پی آن، موادی چون نایلون، پلی‌اتیلن، پلی‌پروپیلن، پلی‌بوتیلن و پلیمرهای کریستال مایع به‌ترتیب وارد بازار شدند
